Ξέρω, ξέρω... Πολλοί από εσάς θα περιμένατε σήμερα ένα άρθρο γεμάτο από «μπράβο» για τα πιτσιρίκια του Πανιωνίου, με επαίνους για την ωραία μπάλα κόντρα στον Παναθηναϊκό, για τη έξυπνη τακτική του Παντελή (μάθαμε να τον τονίζουμε σωστά, τώρα στα γεράματα) και άλλες τέτοιες μπούρδες. Και επειδή είμαι βέβαιος -σαν να το βλέπω κιόλας μπροστά μου- ότι κάπου θα δω γραμμένο το «ο Πανιώνιος βγάζει υγεία» από ορισμένους, είμαι εδώ με επιχειρήματα για να το αντικρούσω.
Για ποια υγεία μιλάμε, κύριοι, όταν η διοίκηση της ομάδας αυτής έχει ξεχάσει πότε πλήρωσε για τελευταία φορά τους παίκτες, κάνει γκάφες σε απλά πράγματα που της στερούν τη δυνατότητα να κάνει μία τελευταία «κανονική» μεταγραφή ή κοντεύει να της στερήσει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το γήπεδό της, αναγκάζοντας τους οπαδούς της να κάνουν... ολονυχτία στα γραφεία μπας και βρουν κανέναν υπεύθυνο; Και πόσο υγιές είναι αυτή η ομάδα, που μόνο σαν ομάδα δεν λειτουργεί, να νικάει στο επόμενο παιχνίδι με 3-0 τον Παναθηναϊκό;
Θα μου πείτε, «αυτά περίμενες για να το καταλάβεις;» Απλήρωτοι δεν ήταν οι παίκτες και το '89, όταν πήγαν στον τελικό του Κυπέλλου αποκλείοντας (με επική ανατροπή) τον ΠΑΟΚ και την (πρωταθλήτρια τότε) Λάρισα; Η ίδια και χειρότερη αναρχία δεν επικρατούσε και το '98, όταν η ομάδα κατέκτησε εν τέλει το τρόπαιο; Τότε που υπήρχε στο ρόστερ και ένας παίκτης που ελάχιστοι θυμούνται (ο Ιβιάνιν), μια και η ΠΑΕ δεν είχε ασφαλιστική ενημερότητα και δεν μπόρεσε να του βγάλει δελτίο! Αλλά και το πρώτο Κύπελλο, το μακρινό '79, ήρθε με το που σταμάτησαν την μπάλα ο Χάιτας κι ο Δέδες, οι δύο μεγάλες «σημαίες» και τελευταία απομεινάρια της κορυφαίας ομάδας που διέθετε ποτέ ο σύλλογος.
Να θυμίσω μήπως τι έγινε πρόπερσι, όταν μόλις δύο μήνες μετά τη δραματική Γενική Συνέλευση που σχεδόν προανήγγελλε τη διάλυση της ΠΑΕ και τον υποβιβασμό στη Δ' Εθνική λόγω του οικονομικού ανοίγματος, ο Πανιώνιος πέταξε έξω από το Κύπελλο τον Παναθηναϊκό; Και για να φέρουμε και το αντίθετο παράδειγμα, θυμηθείτε τι συνέβη επί Τσακίρη, τη μοναδική ίσως περίοδο που η ομάδα της Νέας Σμύρνης είχε πρόεδρο με λεφτά. Το «καράβι» τσούλησε καλά τα δύο πρώτα χρόνια και μετά άρχισε να μπάζει νερά. Και ξέρετε πώς έφυγε ο Τσακίρης και τι λένε σήμερα γι' αυτόν οι περισσότεροι Πανιώνιοι...
Περίεργα πράγματα, ανεξήγητα για τους πολλούς, τους «απ' έξω» που λέμε. Αυτούς που δεν καταλαβαίνουν και ούτε πρόκειται να νιώσουν ποτέ τι εστί Πανιώνιος. Διότι αν εσύ που διαβάζεις είσαι γνήσιος οπαδός αυτής της ομάδας, δεν θα ένιωσες έκπληξη ούτε με το αποτέλεσμα του Σαββάτου ούτε με τον τίτλο του άρθρου. Ξέρεις ότι ο Πανιώνιος νοσεί και μάλιστα βαριά, διότι κι εσύ ο ίδιος κουβαλάς αυτήν την αρρώστια, που άλλους τους «γονατίζει», αλλά στην ομάδα σου δίνει -με έναν περίεργο τρόπο- δύναμη να συνεχίζει να ζει και να κάνει υπερβάσεις. Και δεν σε νοιάζει να γίνεις καλά. Δεν το θες κιόλας, διότι η ζωή με έναν υγιή Πανιώνιο, θα είχε ίσως λιγότερες σκοτούρες, αλλά κανένα ενδιαφέρον.
Δεν ξέρω αν θα γιατρευτεί ποτέ ο Πανιώνιος. Ξέρω μόνο ότι αν αυτό συμβεί, η ομάδα θα χάσει και την ταυτότητά της και τους οπαδούς της.